กลอนสุนทรภู่

แว่วกวีรุ่นหลัง กวีเก่าก่อนคำกลอนเจื้อแจ้ว ทั้งร้อยแก้วร้อยกรองคล้องคล่องหู ไพเราะเสนาะท่วงทำนองฟู ร้องรู้งามร้อยถ้อยความตามหมาย อันตัวข้ารุ่นหลังยังมิช่ำชอง ใช้เสียงต้องห้ามตามวรรคคำท้าย เขียนคำทำเนียนเพี้ยนเรียงราย เพียงทำได้ไร้ฉันทาราลักษณ์ มิตรสหายผู้ใดใครเวียนแวะ คำชี้แนะมาอ่านสบพบทวงทัก สิ่งใดควรให้แก้แลชี้ชัก ได้ถักถ้อยร้อยเรียงเสียงสุนทร อ่านต่อ... ขอขอบคุณ กลอนสุนทรภู่ จาก : http://facebook.com/veelkawee

ครูกวี สี่แผ่นดิน •ครูกวีศรีสุนทรกลอนสยาม          ประพันธ์งามเลอค่าสง่าศรี กาพย์โคลงกลอนสอนมนุษย์สุดความดี เป็นกวีลือเลื่องถึงเมืองนคร •ด้วยนิราศศาสตร์บทกลอนสอนสุนทรภู่ เป็นพระครูอาลักษณ์ที่สั่งสอน คำประพันธ์หลากรสอรชร เป็นบิดรแห่งศาสตร์ภาษาไทย •เก้านิราศ ณ "เมืองแกลง"แล"พระบาท" บ่มิขาด"ภูเขาทอง""เมืองเพชร"ใส "วัดเจ้าฟ้า"และ"อิเหนา""สุพรรณ"ไป "รำพัน"ไซร้"พิลาป""พระประธม" (รำพันพิลาป) •ห้านิทานโคบุตร""พระอภัยฯ" ต่อ"พระไชยสุริยา"งามสุขสม "ลักษณะวงศ์"วานขานคำคม อีกให้ชม"สิงหไกรภพ"พบบทความ •สามสุภาษิต"สวัสดีรักษา" อีกนำพาสอนสตรีศรีสยาม "สุภาษิตสอนหญิง"ซึ่งบทความ กลอนงาม"เพลงยาวถวายโอวาท"เอย •สองเสภา"ขุนช้างขุนแผน"แต่ง ให้แจกจ่าง พลายงามเกิด ละท่านเอ๋ย "พระราชศาวดาร"ที่คุ้นเคย ท่านจึงเลยแต่งออกมาเป็นบทกลอน •บทเห่กล่อมสีเรื่องโคบุตรมี อีก"กากี""พระอภัยมณี"ตอน "จับระบำ"งามล้ำชวนชมชอน กวีกลอนจบหมดสิ้นเข้าตำนาน อ่านต่อ...

กลอนสุนทรภู่ บางตอนจาก สุภาษิตสอนหญิง จะนุ่งห่มดูพอสมศักดิ์สงวน          ให้สมควรรับพักตร์ตามศักดิ์ศรี จะผัดหน้าทาแป้งแต่งอินทรีย์          ดูฉวีผิวเนื้ออย่าเหลือเกิน จะเก็บไรปล่อยผมให้สมพักตร์          บำรุงศักดิ์ตามศรีมิให้เขิน เป็นสุภาพราบเรียบแลเจริญ          คงมีผู้สรรเสริฐอนงค์ทรง ใครเห็นน้องต้องนิยมชมไม่ขาด          ว่าฉลาดแต่งร่างเหมือนอย่างหงส์ ถึงรูปงามทรามสงวนนวลอนงค์          ไม่รู้จักแต่งองค์ก็เสียงาม อ่านต่อ...

กลอนสุนทรภู่ บางตอนจาก นิราศพระแท่นดงรัง ถึงมีเพื่อนก็เหมือนพี่ไม่มีเพื่อน เพราะไม่เหมือนนุชนาฏที่มาดหมาย มีเพื่อนเล่นก็ไม่เหมือนกับเพื่อนตาย มีเพื่อนชายก็ไม่เหมือนกับเพื่อนชม   ถึงจะมีวิมานสถานทิพย์ ให้ลอยลิบเลิศมนุษย์สุดประถม ถ้าไม่มีคู่เคียงเรียงภิรมณ์ จะตรอมตรมตรึกหาเป็นอาจินต์ อ่านต่อ...

กลอนสุนทรภู่ บางตอนจาก สุภาษิตสอนหญิง มีสลึงพึงประจบให้ครบบาท อย่าให้ขาดสิ่งของต้องประสงค์ จงมักน้อยกินน้อยค่อยบรรจง อย่าจ่ายลงให้มากจะยากนาน  อ่านต่อ...

กลอนสุนทรภู่ บางตอนจาก นิราศพระบาท เจ้าของตาลรักหวานขึ้นปีนต้น ระวังตนตีนมือระมัดมั่น เหมือนคบคนคำหวานรำคาญครัน ถ้าพลั้งพลันเจ็บอกเหมือนตกตาล อ่านต่อ...

กลอนสุนทรภู่ บางตอนจาก พระอภัยมณี ไม่นุ่งผ้าคากรองครองหนังเสือ          ประหลาดเหลือโล่งโต้งโม่งโค่งขัน น่าเหียนรากปากมีแต่ขี้ฟัน          กรนสนั่นนอนร้ายเหมือนป่ายปีน ประหลาดใจใยหนอไม่นุ่งผ้า          จะเป็นบ้าไปหรือว่าถือศีล หนวดถึงเข่าเคราถึงนมผมถึงตีน          ฝรั่งจีนแขกไทยก็ใช่ที อ่านต่อ...

กลอนสุนทรภู่ บางตอนจาก นิทานสิงหไกรภพ ซึ่งสัจจังที่ตั้งเมตตาจิต          มิได้คิดแสร้งเสกอุเบกษา ด้วยเลี้ยงคงคาประลัยจนใหญ่มา          ทั้งเวลากินนอนไม่ร้อนรน มันกลับขวิดคิดร้ายทำลายล้าง          ฆ่าผู้สร้างสืบสายฝ่ายกุศล เสียชีวิตก็เพราะคิดเมตตาคน          ทั้งสากลจงเห็นเป็นพยาน อ่านต่อ...

กลอนสุนทรภู่ บางตอนจาก นิทานลักษณวงศ์ พอสิ้นแสงสุริยาในอากาศ          ก็โอภาสจันทร์แจ่มจำรัสฉาย น้ำค้างโรยโปรยปรายกระจายพราย          พระพายชายพัดเชยรำเพยพาน เสาวคนธ์หล่นโรยมารื่นรื่น          เจ้าพลิกฟื้นวรองค์น่าสงสาร ไม่เห็นองค์มารดายุพาพาล          ยิ่งแดดาลเดือดดิ้นอยู่โดยเดียว อ่านต่อ...

กลอนสุนทรภู่ บางตอนจาก นิทานพระไชยสุริยา กลางไพรไก่ขันบรรเลง          ฟังเสียงเพียงเพลง          ซอเจ้งจำเรียงเวียงวัง ยูงทองร้องกระโต้งโห่งดัง          เพียงฆ้องกลองระฆัง          แตรสังข์สังสดาลขานเสียง กะลิงกะลางนางนวลนอนเรียง          พระยาลอคลอเคียง          แอ่นเอี้ยงอีโก้งโทงเทง ค้อนทองเสียงร้องป๋องเป๋ง          เพลินฟังวังเวง          อีเก้งเริงร้องลองเชิง ฝูงละมั่งฝังดินกินเพลิง          คางแข็งแรงเริง          ยืนเบิ่งบึ้งหน้าตาโพลง ป่าสูงยูงยางช้างโขลง          อึงคะนึงผึงโผง          โยงกันเล่นน้ำคล่ำไป อ่านต่อ...